bjoetifoel day

Vrijdag 23 januari.

Vanochtend trekken we erop uit met Hans, de eigenaar van Vedici. Een fietstocht door de omgeving. Hans fietst graag mee omdat hij voornemend is om een fietstocht op te nemen in zijn No program "program". De omgeving leent zich er goed voor: t is vlak en de hobbelige paadjes zijn zelfs met de cambodjaanse fietskes te doen. Een mountainbike beveel ik wel aan !
We starten de tocht over de brede rode grindweg. Komen langs een tempelcomplex, schieten smalle landweggetjes in met prachtige scenery's. Foto's blijf je maken...
Hans maakt een praatje met de cambodjanen, het blijkt dat t pad dood loopt bij de rivier. Niet erg, zoveel moois gezien! We fietsen weer over de rode weg, leggen aan bij een local voor een ijskoffie. Hans praat met de cambodjanen en vertelt ons dat de andere gasten met hun motor onderweg zijn vanaf de cambodjaans/vietnamese grens naar de coutryside van Kampot om er mango's in te kopen. Ze vervoeren ze in 2 grote manden die aan de motor bevestigd zijn,waar wel 500kg in gaat. Met de verkoop in Vietnam maken ze een winst van netto zo' n 10 usd per dag.
We fietsen verder over een ijzeren brugje, schieten een smal ezelspaadje in en doorkruisen de goed afgezette terreinen waar de Durian vrucht gekweekt wordt. Het duurt 6 jaar voordat de boom vrucht draagt en de boom vraagt veel aandacht. 1 vrucht van gemiddeld zo'n 2 kg levert op de markt al gauw 15 usd op. En dan te weten dat t , voor ons europeanen, een ontzettend stinkend goedje is! Hier smullen ze ervan...
Het paadje eindigt bij de oversteek met een plat pondje. Hans vertelt dat tot 2 weken geleden nog een klein bootje gebruikt werd. Maar steeds meer toeristen en locals weten de weg naar het pondje te vinden, een kleine investering is meer brood op de plank! We steken de brede Kampot river over, gaan weer over knollenpaden en gebruiken de lunch in t prachtig gelegen Green House. Komen later weer langs een tempel en we snuiven t dorpse leven op. Eindelijk belanden we op de verharde weg. Hans fietst op zijn mountainbike door, de arbeid roept! Wij kachelen op ons gemakske richting t dorp. Vrouwen hakken hier het hout, werken mee op de bouw, we fietsen weer langs de vogelnestjessoepfabrieken. Deze afzichtelijke gebouwen zonder ramen, in vaak sombere kleuren, komen hier erg veel voor. De meesten hebben de hele dag een lokvogelroepinstallatie aanstaan om de gierzwaluwen te lokken. De zwaluwen vliegen in een vlieggat en binnen maken ze met hun speeksel nestjes. Van eitjes leggen komt het helaas niet: de nestjes worden gebruikt voor consumptie. Vooral China is een grote afnemer: 1KG vogelnest levert al gauw zo'n 10.000,00 op volgens internet!
We leggen nog even aan bij een peper verwerkingsbedrijfje. Het proces wordt ons uitgelegd en we snappen nu waarom peperkorrels zo duur zijn. Afgestompt handwerk, 7 uren per dag: om gek van te worden!

We hebben ons biertje weer verdiend en leggen aan op n terras aan de rivier, genieten ....
In Kampot hebben overduidelijk de brommertjes en de fietsen de overhand, auto's zie je veel minder...opvallend.

Fijn om hier, na 3 dagen Kep, nog even te mogen zijn!