weekendje zee
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg Marja
27 Januari 2015 | Cambodja, Kâmpôt
27 januari
We zijn net terug van ons weekend Kep. Een ingeslapen stadje aan de kust: the place to be voor rustzoekers. Sommigen vinden het vergane glorie; al die prachtige koloniale bouwvallen op ommuurde grote stukken grond. Wij hebben ervan genoten en onze eigen tour op de motorbike langs al die kolossale karkassen gemaakt. De Vietnamezen zijn hier bij Kep binnengevallen destijds en hebben enorme vernielingen aangebracht en mensen uit hun huizen verdreven. De families zijn uitgemoord en veel van deze stukken grond behoren nu aan de staat en liggen te wachten tot een koper zich meldt.
Overal in Cambodja wordt je herinnerd aan een gruwelijk verleden.
We hadden een prachtig gelegen hotel, Sarovan, aan zee. Balkon met uitzicht op zee, een leuk gelegen zwembadje.
Kep is rustgevend: s' avonds om 10 uur sluit iedereen zn luiken en is het plaatsje uitgestorven....hoe zalig!
We zijn er weer een dag met de scooter op uitgetrokken. Een peperplantage bezocht en een korte uitleg van the owner gehad; reuze interessant. Het proces vanaf de pluk hebben we in Kampot al uitgelegd gekregen dus het balletje is nu rond voor ons: verse peperkorrels zijn expensive!
Op aanraden van Richard ( een eindhovenaar) de eigenaar, zijn we een stukje verder doorgereden ( in totaal 5km over een rode stoffige en hobbelige weg) naar Green House. Een guesthouse in the middle of nergens, zo rustig! Je kunt er heerlijk lunchen!
En dan is het weer tijd om te relaxen, lekker te eten, te genieten van lekkere koffie met een heerlijke croissant en natuurlijk de zee! 60% vd hotels en eethuisjes zijn hier van Fransen, dus stokbrood en croissants staan op iedere menukaart....De toeristen komen mondjesmaat, zo vreemd! Het imago van Kep klopt in onze ogen niet; t is hier fantastisch!
We hebben wel een uur op de crab-market rondgehangen: de handel aanschouwt en natuurlijk verse crab gegeten.
Wie Kep aandoet, moet naar Rabbit Island....
We hebben er niet een knijntje gezien....
Samen met vader en dochter, Hommi en Marije, uit Zwitserland zijn we t eiland rondgewandeld. Er is maar 1 smal voetpad dus verdwalen is onmogelijk. Een snorkelstrandje hebben we niet ontdekt, wel dat hier zeewier een bron van inkomen is. Het wordt op kleur gesorteerd ( wit, groen en rood) en gedroogd in de zon. Na ruim 2 uren komen we weer aan in de bewoonde wereld.... een paar simpele restaurantjes en wat huisjes waar je de nacht door kunt brengen. We eten wat en leggen ons te rusten op n gratis ligbed en nemen zo af en toe een verfrissende plons in het heerlijke schone water: life is good!
Aan alle mooie dingen komt een eind en we boeken een ticket voor de bus naar Kampot. De bus komt uit Phnom Penh en aankomsttijd is onzeker dus we volgen het advies op en boeken voor 1usd pp meer, een minibus.....niets vermoedend.....
Als we de volgende ochtend op tijd bij het boekingskantoortje annex winkeltje zitten te wachten, komt het busje voorrijden....
We kijken elkaar aan als de chauffeur uitstapt en zonder iets te zeggen, denken we allebei t zelfde; hier stappen wij niet in! T was die hell of a taxidriver die ons van P.P. naar Kampot heeft gebracht.
Na een korte discussie met t boekingsvrouwtje hebben we ervoor gekozen om ons met de tuktuk te laten vervoeren. No way geld terug: dat waren we kwijt. T tuktuk chauffeurtje was ook nachtwachter in ons hotel: hij slaapt daar ook, heeft geen eigen huis. Is gescheiden omdat de familie van zijn toemalige vrouw hem ineens te min vond toen zijn ouders allebei door ziekte gestorven zijn. Ze hebben de grond moeten verkopen om ziekenhuiskosten en medicijnen te kunnen betalen. Heel triest verhaal. Geld om een eigen tuktuk te kopen heeft hij niet, dus hij huurt er een om zo wat inkomen te hebben.
En zo liggen we nu weer in de zon aan het zwembad van Vedici te genieten van onze laatste dagen Cambodja.
Een prachtland vol met lieve mensen!
Ik heb een mooi naslagwerk wat ik bij tijd en wijle herlees en weer lees, en zo weer opnieuw beleef...
Ik hoop dat jullie er ook van genoten hebben...
Tot in Nederland!
Liefs Marja
We zijn net terug van ons weekend Kep. Een ingeslapen stadje aan de kust: the place to be voor rustzoekers. Sommigen vinden het vergane glorie; al die prachtige koloniale bouwvallen op ommuurde grote stukken grond. Wij hebben ervan genoten en onze eigen tour op de motorbike langs al die kolossale karkassen gemaakt. De Vietnamezen zijn hier bij Kep binnengevallen destijds en hebben enorme vernielingen aangebracht en mensen uit hun huizen verdreven. De families zijn uitgemoord en veel van deze stukken grond behoren nu aan de staat en liggen te wachten tot een koper zich meldt.
Overal in Cambodja wordt je herinnerd aan een gruwelijk verleden.
We hadden een prachtig gelegen hotel, Sarovan, aan zee. Balkon met uitzicht op zee, een leuk gelegen zwembadje.
Kep is rustgevend: s' avonds om 10 uur sluit iedereen zn luiken en is het plaatsje uitgestorven....hoe zalig!
We zijn er weer een dag met de scooter op uitgetrokken. Een peperplantage bezocht en een korte uitleg van the owner gehad; reuze interessant. Het proces vanaf de pluk hebben we in Kampot al uitgelegd gekregen dus het balletje is nu rond voor ons: verse peperkorrels zijn expensive!
Op aanraden van Richard ( een eindhovenaar) de eigenaar, zijn we een stukje verder doorgereden ( in totaal 5km over een rode stoffige en hobbelige weg) naar Green House. Een guesthouse in the middle of nergens, zo rustig! Je kunt er heerlijk lunchen!
En dan is het weer tijd om te relaxen, lekker te eten, te genieten van lekkere koffie met een heerlijke croissant en natuurlijk de zee! 60% vd hotels en eethuisjes zijn hier van Fransen, dus stokbrood en croissants staan op iedere menukaart....De toeristen komen mondjesmaat, zo vreemd! Het imago van Kep klopt in onze ogen niet; t is hier fantastisch!
We hebben wel een uur op de crab-market rondgehangen: de handel aanschouwt en natuurlijk verse crab gegeten.
Wie Kep aandoet, moet naar Rabbit Island....
We hebben er niet een knijntje gezien....
Samen met vader en dochter, Hommi en Marije, uit Zwitserland zijn we t eiland rondgewandeld. Er is maar 1 smal voetpad dus verdwalen is onmogelijk. Een snorkelstrandje hebben we niet ontdekt, wel dat hier zeewier een bron van inkomen is. Het wordt op kleur gesorteerd ( wit, groen en rood) en gedroogd in de zon. Na ruim 2 uren komen we weer aan in de bewoonde wereld.... een paar simpele restaurantjes en wat huisjes waar je de nacht door kunt brengen. We eten wat en leggen ons te rusten op n gratis ligbed en nemen zo af en toe een verfrissende plons in het heerlijke schone water: life is good!
Aan alle mooie dingen komt een eind en we boeken een ticket voor de bus naar Kampot. De bus komt uit Phnom Penh en aankomsttijd is onzeker dus we volgen het advies op en boeken voor 1usd pp meer, een minibus.....niets vermoedend.....
Als we de volgende ochtend op tijd bij het boekingskantoortje annex winkeltje zitten te wachten, komt het busje voorrijden....
We kijken elkaar aan als de chauffeur uitstapt en zonder iets te zeggen, denken we allebei t zelfde; hier stappen wij niet in! T was die hell of a taxidriver die ons van P.P. naar Kampot heeft gebracht.
Na een korte discussie met t boekingsvrouwtje hebben we ervoor gekozen om ons met de tuktuk te laten vervoeren. No way geld terug: dat waren we kwijt. T tuktuk chauffeurtje was ook nachtwachter in ons hotel: hij slaapt daar ook, heeft geen eigen huis. Is gescheiden omdat de familie van zijn toemalige vrouw hem ineens te min vond toen zijn ouders allebei door ziekte gestorven zijn. Ze hebben de grond moeten verkopen om ziekenhuiskosten en medicijnen te kunnen betalen. Heel triest verhaal. Geld om een eigen tuktuk te kopen heeft hij niet, dus hij huurt er een om zo wat inkomen te hebben.
En zo liggen we nu weer in de zon aan het zwembad van Vedici te genieten van onze laatste dagen Cambodja.
Een prachtland vol met lieve mensen!
Ik heb een mooi naslagwerk wat ik bij tijd en wijle herlees en weer lees, en zo weer opnieuw beleef...
Ik hoop dat jullie er ook van genoten hebben...
Tot in Nederland!
Liefs Marja
-
27 Januari 2015 - 15:34
Colien:
Ik heb ervan genoten, Marja en Hans. Heb heel veel kunnen herbeleven van het reizen door dit bijzondere en ook heftige land. Het was één grote tocht van herkenning en ik keek elke dag uit naar weer een verhaaltje. Geniet nog even in Villa Vedici en over een paar dagen een veilige reis terug naar Nederland. Liefs. -
27 Januari 2015 - 19:36
Thea :
Hoi Marja en Hans,
Leuk om jullie reisverslagen te lezen :)
Geniet ze nog even en alvast goede terugreis.
Groetjes, ook van Adwin,
Thea. -
28 Januari 2015 - 15:25
Die Andere Thea..:
Bedankt voor je mooie verhalen. Het was soms net of ik even terug in ons mooie Cambodja was.
Alvast een goede en behouden terugreis.
ps Verstandig dat jullie niet weer bij de halvegare chauffeur zijn ingestapt. -
28 Januari 2015 - 21:37
Diny Van De Loo:
Hoi Marja en Hans,
Mooie verhalen en foto's. Geniet nog even en een goeie reis terug.
gr Diny -
30 Januari 2015 - 12:50
Annie En Gerrie:
Wa kunde toch skon vertellen. Goede terugreis. Groetjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
